تبیین الگوی استفاده از شبکه‌های اجتماعی به عنوان یک سیستم مدیریت آموزش در ایران

نبود همگرایی و هم‑افزایی در آموزش عالی و ضعف در کارآیی و رویکرد فرهنگی اجتماعی محیط علمی، کاهش سطح کیفی آموزش عالی و نبود رتبه بندی و مأموریت گرا شدن دانشگاه‌ها را می‌توان در زمره مهمترین نقاط ضعف نظام آموزش عالی نام برد که با بهره‌گیری از ظرفیت‌های شبکه‌های اجتماعی بسیاری از آنها مرتفع خواهند شد. هدف از این مقاله، طراحی و تبیین الگوی توسعه شبکه‌های اجتماعی در سیستم آموزش کشور می‌باشد، به نحوی که ضمن مرور بسترهای نظری و روش‌های نوین در توسعه سیستم‌های یادگیری، پژوهش و کارآفرینی، راهکارهای دستیابی به راهبردهای اثربخش در این ارتباط نیز مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در نهایت الگوی کارآمد توسعه شبکه‌های اجتماعی در نظام آموزش عالی ارائه گردیده است. این تحقیق با بهره­گیری از رویکرد توسعه‌ای-کاربردی، روش تحلیل محتوا را دنبال نموده و با بهره‌گیری از الگوی دلفی، مدل پیشنهادی توسط خبرگان اعتبارسنجی گردیده است. نتایج تحقیق، حاکی الگویی چهار مرحله‌ای مشتمل بر بسترسازی بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی، بسترسازی نظام یادگیری، توسعه سیستم مدیریت یادگیری و استقرار آن می‌باشد. این در حالی است که اثرات مربوط به قوانین و مقررات، ویژگی‌های کاربران و حوزه‌های زیرساختی به عنوان متغیرهای زمینه‌ای، بر ارتباط میان مراحل تعیین شده اثرگذار خواهند بود.